Το MDMA αναπτύχθηκε αρχικά το 1912 από τη Merck. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε για να ενισχύσει την ψυχοθεραπεία στη δεκαετία του 1970, όταν έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής, και αργότερα μετατράπηκε σε ναρκωτικό του δρόμου στα χορευτικά πάρτι και τα ρέιβ της δεκαετίας του 1980.
Προς το παρόν, το MDMA δεν έχει επίσημα αποδεκτές ιατρικές ενδείξεις. Πριν απαγορευτεί ευρέως, χρησιμοποιήθηκε στην ψυχοθεραπεία κυρίως στη δεκαετία του 1970 μετά την υπεράσπιση των ψυχεδελικών φαρμάκων από τον Timothy Leary, τα οποία κέρδισαν δυναμική με το κίνημα της αντικουλτούρας. Το 2017, η FDA των Ηνωμένων Πολιτειών ενέκρινε περιορισμένη έρευνα για την ενισχυμένη με MDMA ψυχοθεραπεία για άτομα που πάσχουν από διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD), η οποία ενθαρρύνεται από προκαταρκτικά στοιχεία θετικών αποτελεσμάτων.
Το MDMA ενισχύει τη δραστηριότητα τριών χημικών ουσιών του εγκεφάλου - της ντοπαμίνης, η οποία παράγει αυξημένη ενέργεια. Νορεπινεφρίνη, η οποία αυξάνει τον καρδιακό ρυθμό και την αρτηριακή πίεση. και σεροτονίνη, η οποία επηρεάζει τη διάθεση, την όρεξη, τον ύπνο, καθώς και τη σεξουαλική διέγερση. Τα αυξημένα επίπεδα σεροτονίνης είναι πιθανώς η αιτία της συναισθηματικής εγγύτητας, της αυξημένης διάθεσης και της αίσθησης ενσυναίσθησης που βιώνεται υπό την επίδραση του MDMA.
